Po izbijanju Bokeljskog ustanka 1869. godine, velike političke progone su zbog srbovanja doživejeli predsjednik pjevačkog društva Jedinstvo Risto M. Subotić (umire u zatvoru od pretrpljenih muka) i on, pa zbog toga bježi u Crnu Goru, a zatim odlazi u Odesu i kasnije Beograd.

Na Cetinju je po odluci knjaza Nikole I Petrovića o državnom trošku 1870. godine objavljena njegova zbirka 50 lirskih rodoljubivih pjesama pod nazivom “Serbobranke”.

Krajem 1871. godine putuje u Odesu gdje je bio zvanični povjerenik Matice srpske. U Odesi je sreo svoju zemljakinju, Jelisavetu Popović, koja je iz Serbobranki uzela 11 pjesama i na njihove stihove je komponovala muziku. Nakon rata, 1879. je u Beogradu raspoređen na mjestu računoispitača, a od 1883-1910. je radio kao knjigovođa u Poštansko-telegrafskom odjeljenju Ministarstva narodne privrede. Kao poštanski činovnik ne objavljuje svoja književna djela, ali je pratio književna događanja srpskih pisaca.

Lazar Tomanović mu je bio stari prijatelj koga je često spominjao, pa su se sreli u Beogradu 1892. godine. Tomanovića je vodio kod mitropolita beogradskog Mihaila. Od srčanog udara je iznenada umro 8. marta 1910. godine, u beogradskoj kafani Proljeće. 2018. godine u Kotoru je objavljeno drugo izdanje njegove zbirke pjesama.

Neki od pretplatnika (predbrojnika) na Milićevu zbirku pjesama bili su Josip Juraj Strossmayer (10 komada), Ivan Jastrebov, Mitrofan Ban, Jovan Sundečić, Stjepan Mitrov Ljubiša, Visarion Ljubiša, mitropolit Ilarion II Roganović, Marko Dragović, Ivan Đaja, Lazar Tomanović (10 komada) dok je bio u Pešti u Tekelijanumu… 29. pjesma pod nazivom Žalospjev je posvećena žrtvama na vojnom brodu SMS Graf Radetzky (1854). Taj austrijski brod je uništen 1869. godine kod Visa (Bitka kod Visa).

Inače, Prema arhivskim podacima Risto Milić je rođen 1842. godine u Kotoru . “Pod rednim brojem 8, piše: Risto (Cristoforo) je sin Simeona Milića (Simeone Milich) iz Bjelica i Jelene Katurić (Elena Catturich) iz Kotora, i rođen je 19. aprila, po starom, ili 1. maja, po novom kalendaru (nato 19. aprile / 1. maggio1842.). Knjiga rođenih je ispisana italijanskim jezikom, koji je bio službeni jezik u južnim, dalmatinskim, pokrajinama Austro-Ugarske carevine”, stoji u arhivskoj građi.